ΟΙ ΣΥΝΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ
ΧΑΡΑΣ.
Θάσο! Φυλακτό απ΄ του Θεού το
στήθος ξεπετάχτηκες
Στην άκρη του Αιγαίου Ακουμπισμένη.
Δεν χρειάζεται να μιλάμε για τη
Θάσο
Την Θάσο χρειάζεται μόνο, να την
αγαπάμε
Όχι μισά, όχι λειψά, ούτε με
σκοπιμότητα
Με όλη την καρδιά, ξέχειλα και
απόλυτα
Η Θάσος ζητάει την Αγάπη μας…
Μας χρειάζεται σήμερα, πιο πολύ
από ποτέ, να παραμείνουμε ενεργοί πολίτες, φωτεινά κύτταρα της.
Γιατί η Θάσος ή αλλιώς Δάσος,
είναι ότι μας έχει απομείνει…
Ναι, σήμερα για άλλη μια φορά
αγγίζουμε το μαρμαρολαξεμένο σώμα της
με Αγάπη, γιατί πείτε μου στ’ αλήθεια
πείτε μου, μήπως και αυτό το Φεστιβάλ που τώρα δα όλοι μαζί ανοίγουμε, δεν
είναι ένα Φεστιβάλ Αγάπης για το νησί μας, μιας και στο μεγαλύτερο μέρος του
στηρίζεται και πάλι στην γεννεσιουργό δύναμη του Εθελοντισμού.
Ευχαριστώ, για την μεγάλη τιμή
που μου κάνετε ''ολα αυτά τα χρόνια να ανοίγω με τα λόγια μου το Φεστιβάλ Δήμου Θάσου.
Και να, δείτε ανοίγει μέσα στα
χέρια μας το Φεστιβάλ σαν όστρακο και μας προσφέρει μαργαριτάρια…
Φλουρί Κωνσταντινάτο η πανσέληνος
στη Θάσο
Μας κερνά καλοκαιριού κουφέτα …
Και είναι πρώτο μαργαριτάρι, η
ακούραστη μουσικός που εδώ και χρόνια δονεί όλο το νησί μας μουσικά η κυρία Πελαγία Αναγνωστάκη αλλά και η κόρη της
Αργυρή Παπαλάσκαρη ζωντανή της
συνέχεια, είναι και αυτή μαργαριτάρι, υπάρχει ακόμα ένας αφανής ήρωας που ποτέ
δεν χειροκροτήθηκε ως τώρα ένας ήρωας
όλου του συντονισμού, του άγχους της παραμικρής λεπτομέρειας και δεν
είναι άλλος από τον άντρα της Αντώνη
Παπαλάσκαρη.
Άλλα πολύτιμα και ακριβά
μαργαριτάρια αυτού του φεστιβάλ είναι και τα παιδιά μας τα παιδιά της Δημοτικής
Χορωδίας, αυτά τα παιδιά που ακόμα και στην περίοδο των εξετάσεων αντιμέτωπα με
την τράπεζα θεμάτων, αιμάτων και θυμάτων στελέχωσαν με πείσμα αυτόν το θεσμό ανελλιπώς
και είναι σήμερα αλώβητα όλα εδώ καθώς επίσης και η Δημοτική Χορωδία των
μεγάλων που είναι πάντα άλκιμοι εδώ.
Για όλους αυτούς ζητάω ένα θερμό θερμό χειροκρότημα
Εμείς οι Θάσιοι είμαστε πλούσιοι έχουμε στα χέρια μας, το νησί
του Ονείρου το νησί των Σειρήνων
Ολάκερη η Θάσος είναι το οικόπεδό μας!
Ας δώσουμε όλοι την
Ψυχή μας
Να ξημερώσει ένα Νέο
Αύριο
Δίχως τίτλους, δεν
τους χρειαζόμαστε.
Ο τίτλος του
ευπατρίδη και του φιλέλληνα
Είναι ο πιο υψηλός
τίτλος, μας φτάνει.
Και είναι τώρα που
όλοι μας πρέπει να νιώσουμε και ευπατρίδεις και φιλέλληνες δεν χρειαζόμαστε
ξένη βοήθεια χρειάζεται εμείς οι ίδιοι να αγαπήσουμε αυτά τα ιερά χώματα με
πάθος!
Η Ελλάδα θα
ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της
Γιατί «Η Ελλάδα ποτέ
δεν πεθαίνει»
Αγάπη είναι : η καύση της καρδιά μας για την
πατρίδα μας .
Όσο ακόμα καίει το
κερί η Ελπίδα παραμένει Ζωντανή.
Όλοι μαζί θα ανοίξουμε την δίοδο θα σταματήσουμε να
μηρυκάζουμε τη θλίψη, όλοι μαζί θα κλείσουμε δυνατά την πόρτα στην αδιέξοδη
κατάθλιψη
Θα διώξουμε το Δάκρυ με Δάκρυ απ’ τα μάτια μας
Θα στάξουμε πνεύμα απ’ το πνεύμα μας.
Ποιώντας τέτοιες συναντήσεις σαν αυτή εδώ απόψε σε αυτόν τον
υπέροχο μοναδικό χώρο τον φορτισμένο από το ρίγος και την αίγλη του ένδοξου
παρελθόντος
Όταν ο ήλιος δύει τα λουλούδια μοιάζουν σα να χάνουν τα
χρώματά τους αλλά δεν είναι έτσι