Εικονική πραγματικότητα οι αναμνήσεις.
Είναι αστείο πως συνωμοτεί εναντίον μας ο Χρόνος,
Θεοποιεί την απουσία, προσπερνάει το παρόν.
Άλλοτε μικρά, άλλοτε ατέλειωτα λεπτά,
Τρέχουν βιαστικά ή εμμένουν σε παύση.
Λήθη στη χαρά, μνήμη στον πόνο.
Ποιος χαιρέκακος νους γέννησε τον Χρόνο;
Ποιος του εμπιστεύτηκε τη νιότη, τη ζωή;
Ποιος άφησε στα χέρια του τα νήματα του κόσμου
Και ποιος τον έμαθε με τόση αδεξιότητα να τα κουνά;
Μαριονέτες οι ζωές μας κάτω από το αδιάκριτο βλέμμα του.
Κι εμείς, ανήμποροι κι ανόητοι, ριχτήκαμε σε αγώνα,
Παλεύουμε να τον νικήσουμε, να του κλέψουμε έστω ένα λεπτό,
Πόσο αβοήθητοι, πόσο αφελείς...
Εκείνος είναι πάντα ο μεγάλος νικητής...
Από την ποιητική συλλογή με τίτλο "Ήταν καιρός" (Εκδόσεις Ιωλκός).
Κατερίνα Μαρτζούκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου