«Κάλπικες αισθήσεις»

Στον πίνακα της ζωής,

κάποιος ζωγράφισε τον ουρανό με τα σύννεφα,

μα εγώ θωρώ το ξεβαμμένο γαλάζιο του καμβά

και τα ξεφτισμένα βαμβακερά νυφικά.

Όντας εγκλωβισμένος στους εφιάλτες του χτες,

όπως ένας τυφλός κύκλωπας

αναδιφά μια σπίθα ελπίδας

The universal truth

Mr. Smith was an old pirate captain and he was remembering his old adventures as he had opened a forgotten chest. He noticed an oil lamp that was full of dust, so he brushed it up and then, there was light all over the place, followed by green smoke.

-“Where there is smoke, there is also fire” he thought.

The smoke took the form of a turtle, which spoke like a little child:

-“I salute you my master. I will grant you one wish”.

-“First of all, what kind of a descent Genie would appear like a turtle? Second of all, as I recollect to my times, Genies gave away three wishes!”

-“Listen gramps, if I take my normal morph, you will be terrified and your times were the ancient ones, but never the less only in fairytales, Genies give away three wishes. So don’t keep me waiting and make your wish!”

-“My name is Mr. Smith and I was captain of the black scorpion. Got it junior? Anyway, my wish is very simple: I wish to find out the universal truth!”

«Εκταμίευσε τη δόση»

Εκταμίευσε τη δόση,

πήξαμε στα βερεσέδια,

οι κουφάλες το ‘χουν στρώσει

σαν λιμώδη κιρκινέζια.

Άνεργοι γιοι, χωρίς παράδες

και φτωχούλες θυγατέρες

σπάνε άδειους κουμπαράδες,

έχουν τσέπες σαν καλδέρες.

«Ονειροχόος»

Ενύπνια αστέρια οραματίζομαι,

διά μέσω του απόκρυφου ουρανού,

όντας στον κόρφο του Μορφέα,

επικαλώ τον Ονειροχόο

ν’ αφυπνίσει την πύρινη γλώσσα

του αρχέγονου δράκου,

«Θήλασες τον Έρωτα»

Έκλεψαν οι άγγελοι το χρώμα των ματιών σου

κι έπλασαν τις ανταύγειες τ’ ουράνιου τόξου.

Δανείστηκαν τα ξωτικά την κολώνια του κορμιού σου

κι αρωμάτισαν χαρούμενα το φρουτένιο δάσος τους.

Θήλασες τον Έρωτα με το μεστό σου γάλα

«Αιώνιο ζευγάρι»

Μες της νύχτας το σκοτάδι,

σου χαρίζω ένα χάδι,

σε ζεσταίνω σα νοτιάς.

Αχνοφέγγει το Φεγγάρι,

το καράβι μας σαλπάρει

για τη νήσο της χαράς.

«Σαν Μεγγελάνος σ’ αναζητούσα»

Με την ευχή του Ποσειδώνα,

σαν Μεγγελάνος σ’ αναζητούσα,

σε ιχνηλάτισα στο Πράσινο Ακρωτήρι,

ένα πορφυρό κοχύλι ανακάλυψα,

γηγενούς χέρι είχε σκαλίσει τ’ όνομά σου,

Στην αγκαλιά της Αφροδίτης

Δάκρυα ρίχνει ο ουρανός,

η σελήνη φέγγει τη σιωπή της,

τ’ αστέρια κρύφτηκαν σε άλλους κόσμους

κι εγώ κείτομαι σε μια ακρογιαλιά,

μου κρατάει συντροφιά η θάλασσα,

μου μιλούν τα κύματά της,

για έρωτες παλιούς όσο οι βράχοι,

για γενναίους ναυτικους,

Μητέρα για χάρισμα!

Πρόκειται για ένα χαμογελαστό πλάσμα και το μόνο, που χρειάζεται είναι μπακλαβάδες κι αγάπη. Ως απώτερό της στόχο έχει θέσει τη δημιουργία πανικού και χάους και τα καταφέρνει με μεγάλη ευκολία, αν και η ίδια υποστηρίζει πως προσπαθεί να σώσει τον κόσμο.

Στις εκβολές του Γάγγη

Στην θάλασσα σ’ αναζητώ σαν άπληστος κουρσάρος,

απ’ τις Αντίλλες τις μικρές, στον κόλπο της Βεγγάλης,

την πλεύση μου φεγγοβολά του Γιβραλτάρ ο φάρος,

την λεία σώζω στην καρδιά της νέας Αγχιάλης.

Χιουμοριστικές μαντινάδες.

Χιουμοριστικές μαντινάδες, που σκοπό έχουν να σας κάνουν να γελάσετε! Θα συνεχίζω να προσθέτω!

***

Σε όλη την υφήλιο την πιο τρελή καζούρα,

μου ‘κανε ο κουμπάρος μου, φορώντας μου κουλούρα.

***

Ο μύστης της ζωής.

Οι τιτάνες και οι δαίμονες με αφορίσανε,

ξωτικά και νάνοι γρήγορα αποχωρήσανε,

σα να ήταν κυκεώνας η ματιά του Κύκλωπα,

μου κατακερμάτισε τα λόγια, τα ανείπωτα,

στο φως της σελήνης με το μάτι αψιμάχησα,

με την ήττα μου με πίκρα εντελώς συμμάχησα,

στο νησί της Κίρκης-φαντασίας εξορίστηκα,

σαν ηφαίστειο που φτύνει λάβα, εξοργίστηκα.

Πέπλο γρίφου

Η θάλασσα κυμάτιζε αγέρωχα και πρίμα,

είμαι ο πειρατής που έχει σύμμαχο τη ρίμα,

περιηγούμαι για τη νήσο της οφθαλμαπάτης,

μα θα μου φέρει γούρι ο μεθυστικός αχάτης.

Το Έρεβος γεννάει φως.

Το σούρουπο σαν πλησιάζει, η μέρα πεθαίνει,

το σκότος μοναρχεί, ο ήλιος πια δεν ανασαίνει,

σε ορφνό υπόγειο ανηλεώς βυθίζομαι,

τα ματόκλαδά μου κλείνουν κι όλος συσκοτίζομαι.

Ένας χάκερ στο υπουργείο.

Ένας κατεργάρης χάκερ μπήκε μες στο σύστημα,

παραπαίει το υπουργικό μας οικοσύστημα,

οι υπαλληλίσκοι είναι πια λευκά φαντάσματα,

σαν χαμένοι ήρωες σε ξεχασμένα άσματα.

Χαράζει άνοιξη

Το παρακάτω ποίημα συμμετείχε στο 1ο πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό UNESCO Κεφαλληνίας 2012 κι απέσπασε τον Γ' έπαινο.

Στη ζούγκλα της τεράστιας διαφθοράς κι απάτης,

όλα γινόντουσαν στυγνά για τους καρπούς της κάλπης,

σαν τα κουνέλια θέλανε πολλά χρυσά καρότα,

ψηφίζανε τους λύκους που μας άλλαζαν τα φώτα,

οι αλεπούδες κλέβανε φορώντας τα κουστούμια,

ενώ στην πράξη σκάβανε τ’ αυριανά λαγούμια.

Μικροδιηγήματα!

Πριν λίγο καιρό έγινε ένας διαγωνισμός, που βασίστηκε στα σύγχρονα κοινωνικά δίκτυα, όπως  το twitter, όπου κάθε σχόλιο μπορεί να έχει μέχρι το πολύ 140 χαρακτήρες. Το ζητούμενο ήταν αν μπορεί η λογοτεχνία να λειτουργήσει σε τόσο συμπυκνωμένη μορφή, οπότε ζητήθήκανε μικροδιηγήματα μέχρι 140 χαρακτήρες. Σας παραθέτω αυτό, που έστειλα εγώ και δημοσιεύτηκε με ολόκληρη τη συλλογή:

Κέρδισε το τζόκερ. Τα ‘χασε όλα στο πόκερ. Πριν αυτοκτονήσει, άφησε
ένα μήνυμα: -Ελπίζω σε μια καλύτερη ζωή! Έπειτα, μετεμψυχώθηκε σε
τσόχα.

Αν θέλετε να κατεβάσετε δωρεάν όλη την συλλογή με τα υπόλοιπα μικροδιηγήματα, ο ιστότοπος είναι ο παρακάτω:
www.openbook.gr

Αργότερα, θα παραθέσω και άλλα μικροδιηγήματα, των οποίων η αφορμή για την έμπνευσή τους ήταν αυτός ο διαγωνισμός!

Παραθέτω κι άλλα μικροδιηγήματα, τα οποία είναι εμπνευσμένα από το διαγωνισμό:

Μαντινάδες

Δεν έχω πολύ καιρό που γράφω μαντινάδες.  Υπόσχομαι κι άλλες στο μέλλον...

Σα δούνε μία κοπελιά,

να κάνει την τσαχπίνα,

ειν’ τα κοπέλια αδαή

και δάκνουν λαμαρίνα!

"Παίζω πόκερ με τις μοίρες"

Με αυτό το ποίημα προσπαθώ να αποδεσμευτώ από την μοιρολατρική μου αντίληψη, αλλά η μοίρα μπορεί να συμβολίζει πολλά πράγματα. Το ίδιο ισχύει και για τον κήπο της Εδέμ. Επιπλέον, βλέπω την αντιμετώπιση της ζωής σα μια παρτίδα πόκερ, όπου σε αντίθεση με το σκάκι, δεν κυριαρχεί η λογική και τα όπλα του αντιπάλου δεν είναι φανερά.

Η μοίρα μου κι εγώ παλέψαμε για πόσα χρόνια,
με πανουργία πολεμά σαν μία υποχθόνια.
Τον έσχατο καιρό την βρίσκω μοναχά στον ύπνο,
κοιμήθηκε σοφά από τον Μορφέα δίχως οίκτο.

Και οι υπολογιστές έχουν ψυχή!

Ο Γιωργάκης συνδέει μια μνήμη usb απευθείας με τον εκτυπωτή για να εκτυπώσει ένα ποίημα, αλλά πριν προλάβει να το πραγματοποιήσει, ο υπολογιστής σβήνει μυστηριωδώς κι αναπάντεχα, οπότε ο Γιώργος τρέχει να το αναφέρει στον πατέρα του.

Όμως, οι υπολογιστές δεν είναι άψυχα όντα, όπως πιστεύουν πολλοί, αφού ο άνθρωπος τους κατασκεύασε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν και γι’ αυτό το λόγο κάθε εξάρτημα έχει ζωή και μιλά όπως κι εμείς! Εντάξει, ίσως, όχι κατ’ εικόνα, αλλά θέλω να πω πως οι υπολογιστές είναι έμψυχα όντα! Αυτή τη στιγμή, μάλιστα, που γράφω αυτό το κείμενο, ο εκτυπωτής ρωτάει την μνήμη usb:

-«Τι έγινε; Πήρες χαμπάρι;».

-«Δεν ξέρω ακριβώς. Εκείνη τη στιγμή είχα κάτι νταραβέρια με το σκληρό δίσκο, αλλά δεν πρόλαβα να τα ολοκληρώσω».

-«Τι είδους νταραβέρια;».

Εξέλιξη

Έχω κολλήσει σε κινούμενη, βαλτώδη άμμο,

μ’ ελκύουν τα εντόσθια της Γαίας προς τα χάμω,

θέλω να προχωρήσω, κάτι μέσα με ρουφάει,

μία σκληρή αλήθεια πικραμένο με κρατάει.

Χιουμοριστικά Ρητά

Μερικά ρητά που έχουν σκοπό να σας κάνουν να γελάσετε!

Κάθε ρητό αποτελείται το πολύ από 140 χαρακτήρες και μπορεί να δημοσιευτεί στο twitter και σε ένα σχόλιο!

                                                ***

Έλα στη σκοτεινή πλευρά και…φέρε ένα φακό μαζί σου!

                                                ***

Είναι γνωστό πως δεν μπορούμε να υπερβούμε την ταχύτητα του φωτός. Κάποιοι οδηγοί, όμως, κάνουν φιλότιμες προσπάθειες για να το καταφέρουν!

Ο Άγιος Βασίλης έπαθε κατάθλιψη!

Τα Χριστούγεννα επρόκειτο να έρθουν κι Άγιος Βασίλης έφτιαχνε τα ίδια παιχνίδια με τους προηγούμενους χρόνους. Γι’ αυτό το λόγο, ένιωθε βαρετά τον τελευταίο καιρό. Θα μπορούσε να πει κανείς σχεδόν καταθλιπτικά. Εκείνη την ώρα διάβαζε ένα γράμμα από ένα παιδάκι, το οποίο έγραφε:

-«Αξιαγάπητε Άγιε,

Όπως θα ξέρεις άλλωστε, εγώ είμαι ένα πολύ καλό παιδάκι, που τρώει όλο το φαί του και διαβάζει τα μαθήματά του. Μάλιστα, είμαι τόσο καλό, που δε θέλω δώρο για τον εαυτό μου, αλλά για την μικρή μου αδερφή, που είναι ενός έτους…».

Σκέφτηκε ο Άγιος:

-«Μα τι αλτρουιστικό παιδάκι!». Συνεχίζει διαβάζοντας:

Αίσθηση καθήκοντος και καθαριότητα πόλης

Ο κυβερνητικός πράκτορας, με την ονομασία Ιάκωβος Δεσμός, περπατούσε προς το σπίτι του. Μια αποστολή είχε έρθει στο τέλος της, καθώς είχε αντιμετωπίσει επιτυχώς τον Χρυσοδάχτυλο, αφού είχε αποτρέψει την έκρηξη μιας πυρηνικής βόμβας, ενώ το χρονόμετρο των δευτερολέπτων έδειχναν 07.  Ήτανε ξημερώματα και περνούσε έξω από το πανεπιστήμιο του Πειραιά. Τέτοια ώρα δεν περίμενε να βρει κάποιον ξύπνιο. Είχε φτάσει στην πύλη του πανεπιστημίου και συνάντησε ένα γνώριμο πρόσωπο προς έκπληξή του. Ήταν ο σκουπιδιάρης της γειτονιάς του. Μόλις το κατάλαβε, τον χαιρέτησε με ένα πλατύ χαμόγελο λες κι ήταν παλιοί φίλοι:

Ακόμα σε θυμόμαστε…

Αφιερωμένο στη Γιαγιά μου Μαρίκα…

 

Ήρθα στον τάφο σου, γλυκά να σ’ αποχαιρετήσω,

πολλά χρόνια αργότερα να σε νεκροφιλήσω,

να σε τιμήσω απαγγέλλοντας αυτούς τους στίχους,

να θυμηθώ τα ξεχασμένα λόγια σου σαν ήχους:

 

«Συντροφικά θα ζω»

Αφιερωμένο στον πρώτο μου εκδηλωμένο έρωτα…την Λίνα…

Άγγελος του μπλε ουρανού που ξέπεσε στη Γαία,

έχασε τα λευκά φτερά, μα έμεινε ωραία,

την ερωτεύτηκα σφοδρά, την σκέφτομαι ακόμη,

επέστρεψε εδώ, μου λείπεις, σου ζητώ συγγνώμη.

Ο γκουρού των… σκύλων!

Εισαγωγή

         

Ο Τοντ είναι ένα αδέσποτο σκυλί, τριών έτών, ράτσας Τζακ ράσελ. Αναζητεί φαγητό στα σκουπίδια με παρέα το φίλο του τον Φοξ κι ενώ ψάχνει μέσα στο σκουπιδοτενεκέ, ο φίλος του μιλά:

-«Κοίτα εκείνο το ντόπερμαν! Το πηγαίνει βόλτα το αφεντικό του! Έχει κάποιον να νοιάζεται για εκείνο! Άλλοι γεννιούνται τυχεροί κι άλλοι ζούνε στην μιζέρια!».

-«Κι όμως, δεν πιστεύω πως είναι έτσι. Δεν παίζει ρόλο μόνο το περιβάλλον στο οποίο γεννιόμαστε. Πιστεύω στον καθένα δίνεται η ευκαιρία να διακριθεί».

-«Ναι, εμένα μου λες…» απαντάει ο Φοξ και ξύνεται, καθώς τον ενοχλούν οι ψύλλοι, που βρίσκονται πάνω στο σώμα του. Εν τω μεταξύ, το ντόπερμαν περνά από δίπλα τους και ο Φοξ ως ατίθασο σκυλί του γαυγίζει, τριγυρίζοντάς το κι εκείνο, αρχικά, δε δίνει την παραμικρή σημασία, αλλά λίγο αργότερα γυρνά το κεφάλι του προς τον Φοξ και του γαυγίζει αδιάφορα για λίγο και μετά το αφεντικό του φωνάζει:

«Μια εύηχη καντάδα»

Ζήτησα τολμηρά από τα φωτεινά αστέρια,

να σου κελαηδήσουν την πιο εύηχη καντάδα,

την έγραψα με τα δικά μου εμπνευσμένα χέρια,

με φόντο την τρανή και θαλασσόλουστη Ελλάδα.

"Ο Κύριος Αργύρης"

Ο κυρ Αργύρης είναι ένας μεσόκοπος, μεροκαματιάρης, ο οποίος με το ζόρι τα βγάζει πέρα κι αυτή τη στιγμή, που μιλάμε, τον φωνάζει η σύζυγός του:

-«Αργύρη, πότε θα πας για τα ψώνια; Σε μια ώρα θα κλείσουν οι υπεραγορές!».

-«Πάλι ψώνια Καιτούλα μου; Χθες ψωνίσαμε! Κάνε και λίγο κράτη!».

-«Αντρούλη μου, μόνο ντομάτες έχει το ψυγείο! Τι μπορώ να φτιάξω με ντομάτες;».

-«Ξέρω ‘γω βρε γυναικούλα μου; Φτιάξε ντομάτες γεμιστές».

-«Και το ρύζι έχει τελειώσει!».

          Τι να κάνει ο Αργυρούλης. Το παίρνει απόφαση και σηκώνεται να πάει. Είχε φτάσει στη συνοικιακή υπεραγορά και χάζευε την τιμή στις πιπεριές, καθώς του φαινότανε κάτι παράξενο και, μεταξύ μας, έψαχνε αφορμή για να γκρινιάξει:

«Τα αστέρια μου μιλούν»

Στους γονείς μου…

Βγήκα νύχτα μοναχός μου, με τ’ αστέρια συντροφιά,

μου χαρίσανε το φως τους, και με πήραν αγκαλιά,

τραγουδούσαν για το τότε, με λαλιά ερωτική,

ντύσαν τη χροιά με γλύκα, κι είπαν με θερμή φωνή:

«Ένα τέρας, η Τρόικα»

Ένα τέρας ήρθε στην Ελλάδα,

κι εκφωνεί ωμά μια μαντινάδα:

-«Θέλω και λεφτά και καμαριέρες,

έστω τις δικές σας θυγατέρες,

τον αγέρα πρέπει να χρεώσω,

άκαμπτα σας γδύνω όσο κι όσο!».

«Το ανοιξιάτικο χαμόγελό σου»

Η τόσο δροσερή αναπνοή σου

και το ζεματιστό, γλυκό φιλί σου,

στους ουρανούς ψηλά με ανεβάζουν,

παράδεισο και κόλαση μου τάζουν.

Τυφλόμυγα

Είναι βασισμένο σε μια θεατρική παράσταση, η οποία λεγότανε: «Τυφλομυία» και είχε ανέβει στο δημοτικό θέατρο Καλλιθέας. Η υπόθεση περιληπτικά ήταν πως μια πλούσια χήρα επρόκειτο να νυμφευθεί, αλλά οι φίλες της της δείχνουν πως ο μνηστήρας δεν είναι αυτός, που παρουσιάζεται, οπότε του σκαρώνουν μια φάρσα. Κάποια ονόματα έχουν αλλαχτεί, ώστε να είναι σωστό μετρικά το ποίημα, αλλά κι εξαιτίας της κακής μνήμης του στιχουργού σε σχέση πάντα με τα ονόματα!

Της πρότεινε ο δήθεν δικηγόρος,
ακούστηκε γι’ αυτόν μεγάλος ντόρος,
πως είναι πονηρός και προικοθήρας,
ζητά το χέρι της ωραίας χήρας.

Santa on prosac!

       Christmas were about to come and Santa Clause was making the same toys like the years that had passed. That’s why he felt so boring lately. Someone could say almost depressing. At this time, he was reading a letter, which was sent by a child. The letter wrote:

-“My dear Santa,

As you already know, I am a very good child, which eats his entire food and does his homework. In fact, I am so good, that I don’t want a gift for myself, but for my little sister, that she is one year old…”.

Clause thought:

-“It is such an altruistic child!”, and he continues reading:

ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΠΑΤΣΟΣ 2: Η ΕΞΩΓΗΙΝΗ ΕΙΣΒΟΛΗ!

 ΜΕΡΟΣ 1^Ο

  ^{ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ}

                                      Κεφάλαιο 1^ο

Έτος 2031 Παραμονή Χριστουγέννων ΗΠΑ Ουάσιγκτον

Ο Καπετάν Λιχούδης έπαιζε χαρτιά με τον κατεψυγμένο, μέσα σε όζον, Καπετάν Μπάτσο και θυμόταν τα παλιά. Θα μου πείτε πως γινότανε αυτό. Η αλήθεια είναι πως ο Καπετάν Λιχούδης απλώς αράδιαζε τα χαρτιά πάνω στο θάλαμο κατάψυξης και μιλούσε στον Καπετάν Μπάτσο. Έλπιζε πως τον άκουγε. Στην πραγματικότητα ο Καπετάν Μπάτσος άκουγε τον Καπετάν Λιχούδη όσο τον άκουγαν και τα κατεψυγμένα τυροπιτάκια που έτρωγε ο τελευταίος.

Σκεφτόταν το πως επιλέχτηκε από τον Καπετάν Μπάτσο, την εξωγήινη εισβολή το 2011, την κατάκτησή μας από τους εξωγήινους. Πως έγιναν όλα αυτά; Και γιατί ο Καπετάν Μπάτσος είναι κατεψυγμένος; Θα πρέπει να γυρίσουμε 21 χρόνια πίσω, για να δούμε τα πράγματα από την αρχή. Πριν δούμε, όμως, πως έγιναν όλα αυτά, πρώτα θα ρίξουμε μια ματιά στην εποχή του 2031.

                                                            ***

«Θα ληστέψω την πνοή και το κορμί σου»

Μια γυναίκα τριβελίζει στο μυαλό μου,

σαν την βλέπω, φλέγεται το πρόσωπό μου,

μου ‘χει κλέψει την ψυχή και τη καρδιά μου,

θέλω να την σφίξω μες στην αγκαλιά μου.

«Πες μου..σ’ αγαπώ Ελβίρα»

Χορεύουμε αιώνια τανγκό,

όπως γυρίζει η Γη γύρω από τον ήλιο,

εσένα μόνο τόσο αγαπώ,

σ’ έχω για σύντροφο, γλυκό εραστή και φίλο.

Κι ο Χάρος… έχει προβλήματα!

                                          «Η γνωριμία με τον… Χάρο»

Ο Χάρος είχε πάει στην κόλαση. Επισκεπτότανε τον φίλο του τον Δικέρατο, ο οποίος ήτανε διαβολάκι στην υπηρεσία του Σατανά. Ο Δικέρατος είπε στον Χάρο:

-«Γεια σου Χάροντα! Χρόνια και ζαμάνια! Δε σε βλέπω και συχνά στα μέρη μας!»

Ο Χάρος, που έψαχνε αφορμή για να κάνει παράπονο, απάντησε:

-«Εμ βέβαια! Πώς να έρθω; Αφού τρέχω μέρα, νύχτα! Ούτε βλέφαρο δεν κλείνω!»

Ο Δικέρατος, που θεωρούσε, πως κουραζότανε κι αυτός πολύ, αποκρίθηκε:

-«Τι να λέμε τώρα; Όλοι τρέχουμε στις μέρες μας….»

Ο Χάρος, όμως δεν αφήνει καρφίτσα να πέσει κάτω, οπότε λέει:

-«Κάτσε καλά βρε Δικέρατε! Όλα κι όλα! Εσύ δουλεύεις οχτάωρο! Σα δημόσιος υπάλληλος είσαι! Τσουρουφλίζεις τον ένα, σιγοβράζεις τον άλλο! Σπουδαία πράγματα!»

Μα ο Δικέρατος είχε διαφορετική άποψη και την εξέφρασε ως εξής:

«Ο εφοριακός»

Το παρακάτω κείμενο δεν είναι ένα διήγημα, αλλά η πρώτη μου έκθεση. Την έγραψα, όταν ήμουνα στο δημοτικό και την ξαναγράφω σήμερα, καθώς συνειδητοποίησα πως από μικρός είχα έφεση στη χιουμοριστική γραφή, αν και τότε είχα προσπαθήσει να γράψω ένα σοβαρό κείμενο, αλλά αν κρίνω από την τότε αντίδραση της αδερφής μου και της μητέρας μου, οι οποίες ξεκαρδιστήκανε, οφείλω να ομολογήσω πως δεν είχα πετύχει το στόχο μου. Σας το παραθέτω, όπως το θυμάμαι.

                                               

Η ώρα είναι 2 τα μεσάνυχτα και ο ύπνος δε με παίρνει, ενώ, ξαφνικά, ακούγεται ένα δυνατό φρενάρισμα έξω από το σπίτι μας. Κοιτάω από το παράθυρο και βλέπω ένα μαύρο αυτοκίνητο. Ανοίγει η πόρτα κι από μέσα βγαίνει ένα κύριος με μαύρο κουστούμι, με μαύρο καπέλο και με μαύρο μπαστούνι. Κατευθύνεται προς το σπίτι μας και χτυπάει το κουδούνι μας. Βγαίνω ανήσυχος από το δωμάτιο μου και ανακαλύπτω πως και οι γονείς μου έχουν ξυπνήσει.

Η Χιονάτη και η Ωραία Κοιμωμένη μετά τον ύπνο τους.

                                       Εισαγωγή

Κάποτε, σε παλιότερους κόσμους, η Χιονάτη είχε περάσει δύσκολα, καθώς ως γνωστόν είχε φάει το δηλητηριασμένο μήλο της ζηλιάρας μητριάς και είχε πέσει σε ύπνο, που έμοιαζε με θάνατο, αλλά το μαρτύριό της τελείωσε όταν ένας στρατιώτης, που υπηρετούσε στο στρατό του πρίγκιπα, που μαγεύτηκε από την ομαρφιά της Χιονάτης, σκόνταψε πάνω στο φέρετρο της Χιονάτης κι έτσι ξύπνησε η τελευταία κι έζησε ευτυχισμένη με τον πρίγκιπα.

Μια ιστορία με κοινό σημείο αναφοράς τον ύπνο σα λήθαργο είχε και η Ωραία Κοιμωμένη, την οποία είχε καταραστεί η γριά μάγισσα, καθώς δεν την είχαν περιποιηθεί καλά οι γονείς της Ωραίας Κοιμωμένης και κατά κόσμο ονοματισμένη Αυγή.

Σατιρικό Λεξικό

Α

Αγάπη: Το συναίσθημα, που οδηγεί τους περισσότερους άνδρες στην αγορά χρυσού δαχτυλιδιού, αλλά και στα σκαλοπάτια της εκκλησίας με την αγαπημένη τους. Επτά χρόνια αργότερα, κατά μέσο όρο, τους οδηγεί σε διαζύγιο.

Άγγελος: 1) Υβρίδιο ανθρώπου και πτηνού, το οποίο κατοικεί κυρίως στον παράδεισο, καθώς ποτέ δεν έχει ιδωθεί στην Γη.

2) Φύλακας άγγελος: Το πνεύμα εκείνο, που μας φυλάει για να μην πάθουμε τίποτα, αλλά προφανώς δεν δουλεύει με πλήρες ωράριο, καθώς σε κάποια ανυποψιάστη στιγμή αποδημούμε εις κύριον και γνωρίζουμε τον φύλακά μας από κοντά.

3) Χρησιμοποιείται και για τις γυναίκες, οι οποίες συνήθως είναι πολύ όμορφες και τόσο «δυνατές», που μπορούν να σύρουν και καράβι.

Αγνός: Έτσι είναι ο άνθρωπος, όταν γεννιέται. Στη συνέχεια, γίνεται αμαρτωλός κι αφού πεθάνει, συγχωρεμένος. Σε ειδικά σπάνιες περιπτώσεις γίνεται και άγιος, αλλά αυτό εξαρτάται κι από τις παρέες που είχε. Για παράδειγμα, μια ντουζίνα άνθρωποι, οι οποίοι είχαν ως δάσκαλό τους τον Χριστό, έγιναν μετά θάνατον άγιοι.

«Καπετάν Μπάτσος:Η απαγωγή»

                                                1

«24 Δεκεμβρίου 2003. Πρέπει να πω χρόνια πολλά σε κάποιον Ευγένιο ή Ευγενία (Ο Καπετάν Μπάτσος γνώριζε όλες τις γιορτές και πάντα έλεγε χρόνια πολλά σε κάποιον γνωστό ή φίλο του. Αν δεν είχε κάποιο γνωστό, τότε έπαιρνε στην τύχη ένα άτομο από τον τηλεφωνικό κατάλογο).Άλλο ένα ταξίδι έχει φτάσει στο τέλος του. Έχω τρεις μέρες καιρό μέχρι να ξεμπαρκάρουμε. Αύριο το πρωί θα επισκεφθώ την τοπική αστυνομία για να δω αν έχουν κάποια υπόθεση που μπορώ να βοηθήσω. Προς το παρόν καληνύχτα μου».

          Το ημερολόγιο του Καπετάν Μπάτσου έλαβε τέλος και γι’ αυτή τη μέρα. Ο Καπετάν Μπάτσος προέρχεται από μια μακριά γενεά καπετάνιων. Η σειρά αρχίζει από τον προπάππου, του προπάππου, του προπάππου, του προπάππου, του προπάππου, του προπάππου, του Καπετάν Μπάτσου. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως  ο πρώτος προπάππους ήταν και ο πρώτος καπετάνιος του πρώτου πλοίου, που κατασκευάστηκε στην ιστορία. Όλοι τους ήταν καπετάνιοι. Πραγματικοί θαλασσόλυκοι. Είχαν πάρει αποφάσεις σε φουρτούνες και δύσκολες στιγμές.

Ένα παραμύθι

Ήτανε μια αυγή σαν όλες τις άλλες και ο Όλυμπος είχε μόλις ξυπνήσει. Παρατηρούσε την ανατολή του ηλίου. Την θαύμαζε. Αναρωτιότανε από πού ερχότανε ο ήλιος. Που πήγαινε τα βράδια να κοιμηθεί. Μόλις συνήλθε από τον ύπνο, είπε στον ήλιο παρακλητικά:

-«Πες μου Ήλιε μια ιστορία από τα μαγευτικά σου ταξίδια!»

Ο Ήλιος είχε βαρεθεί την ίδια ερώτηση ξανά και ξανά. Ο Όλυμπος δε φημιζότανε για τη μνήμη του και αυτό εκνεύριζε όλους όσους συνομιλούσαν μαζί του, οπότε ελαφρώς θυμωμένα απάντησε:

-«Το ίδιο παραμύθι θα λέμε βρε Όλυμπέ μου; Εγώ δεν ταξιδεύω! Η Γη γυρίζει γύρω από τον εαυτό της και φαίνεται ότι κινούμαι εγώ…ακίνητος είμαι σαν και σένα!»

Ο Όλυμπος δεν μπορούσε να το χωνέψει κι επιπλέον δεν του άρεσε που ήταν ακούνητος, συνεπώς είπε παραπονιάρικα:

Η απάντηση μιας πληροφορικάριου!

Αγόρι μου, αναλώνεις τον επεξεργαστή σου με άλυτα προβλήματα, ενώ πραγματικά θα έπρεπε να αναρωτιέσαι: Ποια η πιθανότητα να σου πω Σε αγαπώ, δεδομένου τον μισθό που παίρνεις. Επειδή κι εγώ δεν είμαι τυχαία και ξέρω κάποια πράγματα στον προγραμματισμό, γι’ αυτό σου παραθέτω τον παρακάτω ψευδοκώδικα:

Αρχή προγράμματος

Εκτύπωσε «Παρακαλώ, δηλώστε τον μισθό σας (όχι αυτόν που λέτε στην»       Εκτύπωσε « εφορία): »

Διάβασε Χ

Αν Χ=<1000 τότε

Εκτύπωσε «Περνώ τον καιρό μου μαζί σου, μέχρι να βρω κάτι καλύτερο.»

Αλλιώς αν 1000<Χ<=2000 τότε

Εκτύπωσε «Είσαι από τους καλύτερους εραστές μου μέχρι τώρα!»

Αλλλιώς αν 2000<Χ<=5000 τότε

Εκτύπωσε «Είμαι ερωτευμένη μαζί σου και σκέφτομαι να κάνουμε» Εκτύπωσε « οικογένεια.»

Αλλιώς

Η ερωτική εξομολόγηση ενός πληροφορικάριου!

Το ερώτημα είναι: Ποια είναι η πιθανότητα να μου πεις Σ’ αγαπώ, δεδομένου ότι με αγαπάς; (P(Σ’αγαπώ/Με αγαπάς)). Όμως, εγώ δεν θα κάτσω με δεσμευμένα χέρια και θα γράψω ένα ψευδοκώδικα, που θα δώσει μια έξοδο, σύμφωνα με τον παρακάτω αλγόριθμο:

Αρχή προγράμματος

Εκτύπωσε «Δώσε ένα ακέραιο αριθμό: »

Διάβασε Ν

Αν Ν mod 2 == 0 τότε

Εκτύπωσε «Σε αγαπώ»

Αλλιώς

«Αν ήταν η ζωή ερωτική σαν παραμύθι»

Και τι δε θα ‘κανα για να κερδίσω την καρδιά σου,

αν ήταν η ζωή ερωτική σαν παραμύθι,

θα ήταν ανοιχτός ο δρόμος προς την αγκαλιά σου,

θα γέμιζαν από αγάπη τα χτιστά σου στήθη.

«Θεά Τύχη»

Γλυκιά, θεά μου τύχη χαμογέλα

και δώσε χάρη στην βαθειά μου τρέλα,

μπας και κερδίσω το παιχνίδι τούτο,

μιας κι έχουν μπει με όλο τους τον πλούτο.