Ο Άγιος Βασίλης έπαθε κατάθλιψη!

Τα Χριστούγεννα επρόκειτο να έρθουν κι Άγιος Βασίλης έφτιαχνε τα ίδια παιχνίδια με τους προηγούμενους χρόνους. Γι’ αυτό το λόγο, ένιωθε βαρετά τον τελευταίο καιρό. Θα μπορούσε να πει κανείς σχεδόν καταθλιπτικά. Εκείνη την ώρα διάβαζε ένα γράμμα από ένα παιδάκι, το οποίο έγραφε:

-«Αξιαγάπητε Άγιε,

Όπως θα ξέρεις άλλωστε, εγώ είμαι ένα πολύ καλό παιδάκι, που τρώει όλο το φαί του και διαβάζει τα μαθήματά του. Μάλιστα, είμαι τόσο καλό, που δε θέλω δώρο για τον εαυτό μου, αλλά για την μικρή μου αδερφή, που είναι ενός έτους…».

Σκέφτηκε ο Άγιος:

-«Μα τι αλτρουιστικό παιδάκι!». Συνεχίζει διαβάζοντας:

Αίσθηση καθήκοντος και καθαριότητα πόλης

Ο κυβερνητικός πράκτορας, με την ονομασία Ιάκωβος Δεσμός, περπατούσε προς το σπίτι του. Μια αποστολή είχε έρθει στο τέλος της, καθώς είχε αντιμετωπίσει επιτυχώς τον Χρυσοδάχτυλο, αφού είχε αποτρέψει την έκρηξη μιας πυρηνικής βόμβας, ενώ το χρονόμετρο των δευτερολέπτων έδειχναν 07.  Ήτανε ξημερώματα και περνούσε έξω από το πανεπιστήμιο του Πειραιά. Τέτοια ώρα δεν περίμενε να βρει κάποιον ξύπνιο. Είχε φτάσει στην πύλη του πανεπιστημίου και συνάντησε ένα γνώριμο πρόσωπο προς έκπληξή του. Ήταν ο σκουπιδιάρης της γειτονιάς του. Μόλις το κατάλαβε, τον χαιρέτησε με ένα πλατύ χαμόγελο λες κι ήταν παλιοί φίλοι:

Ακόμα σε θυμόμαστε…

Αφιερωμένο στη Γιαγιά μου Μαρίκα…

 

Ήρθα στον τάφο σου, γλυκά να σ’ αποχαιρετήσω,

πολλά χρόνια αργότερα να σε νεκροφιλήσω,

να σε τιμήσω απαγγέλλοντας αυτούς τους στίχους,

να θυμηθώ τα ξεχασμένα λόγια σου σαν ήχους:

 

«Συντροφικά θα ζω»

Αφιερωμένο στον πρώτο μου εκδηλωμένο έρωτα…την Λίνα…

Άγγελος του μπλε ουρανού που ξέπεσε στη Γαία,

έχασε τα λευκά φτερά, μα έμεινε ωραία,

την ερωτεύτηκα σφοδρά, την σκέφτομαι ακόμη,

επέστρεψε εδώ, μου λείπεις, σου ζητώ συγγνώμη.

Ο γκουρού των… σκύλων!

Εισαγωγή

         

Ο Τοντ είναι ένα αδέσποτο σκυλί, τριών έτών, ράτσας Τζακ ράσελ. Αναζητεί φαγητό στα σκουπίδια με παρέα το φίλο του τον Φοξ κι ενώ ψάχνει μέσα στο σκουπιδοτενεκέ, ο φίλος του μιλά:

-«Κοίτα εκείνο το ντόπερμαν! Το πηγαίνει βόλτα το αφεντικό του! Έχει κάποιον να νοιάζεται για εκείνο! Άλλοι γεννιούνται τυχεροί κι άλλοι ζούνε στην μιζέρια!».

-«Κι όμως, δεν πιστεύω πως είναι έτσι. Δεν παίζει ρόλο μόνο το περιβάλλον στο οποίο γεννιόμαστε. Πιστεύω στον καθένα δίνεται η ευκαιρία να διακριθεί».

-«Ναι, εμένα μου λες…» απαντάει ο Φοξ και ξύνεται, καθώς τον ενοχλούν οι ψύλλοι, που βρίσκονται πάνω στο σώμα του. Εν τω μεταξύ, το ντόπερμαν περνά από δίπλα τους και ο Φοξ ως ατίθασο σκυλί του γαυγίζει, τριγυρίζοντάς το κι εκείνο, αρχικά, δε δίνει την παραμικρή σημασία, αλλά λίγο αργότερα γυρνά το κεφάλι του προς τον Φοξ και του γαυγίζει αδιάφορα για λίγο και μετά το αφεντικό του φωνάζει:

«Μια εύηχη καντάδα»

Ζήτησα τολμηρά από τα φωτεινά αστέρια,

να σου κελαηδήσουν την πιο εύηχη καντάδα,

την έγραψα με τα δικά μου εμπνευσμένα χέρια,

με φόντο την τρανή και θαλασσόλουστη Ελλάδα.

"Ο Κύριος Αργύρης"

Ο κυρ Αργύρης είναι ένας μεσόκοπος, μεροκαματιάρης, ο οποίος με το ζόρι τα βγάζει πέρα κι αυτή τη στιγμή, που μιλάμε, τον φωνάζει η σύζυγός του:

-«Αργύρη, πότε θα πας για τα ψώνια; Σε μια ώρα θα κλείσουν οι υπεραγορές!».

-«Πάλι ψώνια Καιτούλα μου; Χθες ψωνίσαμε! Κάνε και λίγο κράτη!».

-«Αντρούλη μου, μόνο ντομάτες έχει το ψυγείο! Τι μπορώ να φτιάξω με ντομάτες;».

-«Ξέρω ‘γω βρε γυναικούλα μου; Φτιάξε ντομάτες γεμιστές».

-«Και το ρύζι έχει τελειώσει!».

          Τι να κάνει ο Αργυρούλης. Το παίρνει απόφαση και σηκώνεται να πάει. Είχε φτάσει στη συνοικιακή υπεραγορά και χάζευε την τιμή στις πιπεριές, καθώς του φαινότανε κάτι παράξενο και, μεταξύ μας, έψαχνε αφορμή για να γκρινιάξει:

«Τα αστέρια μου μιλούν»

Στους γονείς μου…

Βγήκα νύχτα μοναχός μου, με τ’ αστέρια συντροφιά,

μου χαρίσανε το φως τους, και με πήραν αγκαλιά,

τραγουδούσαν για το τότε, με λαλιά ερωτική,

ντύσαν τη χροιά με γλύκα, κι είπαν με θερμή φωνή:

«Ένα τέρας, η Τρόικα»

Ένα τέρας ήρθε στην Ελλάδα,

κι εκφωνεί ωμά μια μαντινάδα:

-«Θέλω και λεφτά και καμαριέρες,

έστω τις δικές σας θυγατέρες,

τον αγέρα πρέπει να χρεώσω,

άκαμπτα σας γδύνω όσο κι όσο!».

«Το ανοιξιάτικο χαμόγελό σου»

Η τόσο δροσερή αναπνοή σου

και το ζεματιστό, γλυκό φιλί σου,

στους ουρανούς ψηλά με ανεβάζουν,

παράδεισο και κόλαση μου τάζουν.

Τυφλόμυγα

Είναι βασισμένο σε μια θεατρική παράσταση, η οποία λεγότανε: «Τυφλομυία» και είχε ανέβει στο δημοτικό θέατρο Καλλιθέας. Η υπόθεση περιληπτικά ήταν πως μια πλούσια χήρα επρόκειτο να νυμφευθεί, αλλά οι φίλες της της δείχνουν πως ο μνηστήρας δεν είναι αυτός, που παρουσιάζεται, οπότε του σκαρώνουν μια φάρσα. Κάποια ονόματα έχουν αλλαχτεί, ώστε να είναι σωστό μετρικά το ποίημα, αλλά κι εξαιτίας της κακής μνήμης του στιχουργού σε σχέση πάντα με τα ονόματα!

Της πρότεινε ο δήθεν δικηγόρος,
ακούστηκε γι’ αυτόν μεγάλος ντόρος,
πως είναι πονηρός και προικοθήρας,
ζητά το χέρι της ωραίας χήρας.

Santa on prosac!

       Christmas were about to come and Santa Clause was making the same toys like the years that had passed. That’s why he felt so boring lately. Someone could say almost depressing. At this time, he was reading a letter, which was sent by a child. The letter wrote:

-“My dear Santa,

As you already know, I am a very good child, which eats his entire food and does his homework. In fact, I am so good, that I don’t want a gift for myself, but for my little sister, that she is one year old…”.

Clause thought:

-“It is such an altruistic child!”, and he continues reading:

ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΠΑΤΣΟΣ 2: Η ΕΞΩΓΗΙΝΗ ΕΙΣΒΟΛΗ!

 ΜΕΡΟΣ 1^Ο

  ^{ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ}

                                      Κεφάλαιο 1^ο

Έτος 2031 Παραμονή Χριστουγέννων ΗΠΑ Ουάσιγκτον

Ο Καπετάν Λιχούδης έπαιζε χαρτιά με τον κατεψυγμένο, μέσα σε όζον, Καπετάν Μπάτσο και θυμόταν τα παλιά. Θα μου πείτε πως γινότανε αυτό. Η αλήθεια είναι πως ο Καπετάν Λιχούδης απλώς αράδιαζε τα χαρτιά πάνω στο θάλαμο κατάψυξης και μιλούσε στον Καπετάν Μπάτσο. Έλπιζε πως τον άκουγε. Στην πραγματικότητα ο Καπετάν Μπάτσος άκουγε τον Καπετάν Λιχούδη όσο τον άκουγαν και τα κατεψυγμένα τυροπιτάκια που έτρωγε ο τελευταίος.

Σκεφτόταν το πως επιλέχτηκε από τον Καπετάν Μπάτσο, την εξωγήινη εισβολή το 2011, την κατάκτησή μας από τους εξωγήινους. Πως έγιναν όλα αυτά; Και γιατί ο Καπετάν Μπάτσος είναι κατεψυγμένος; Θα πρέπει να γυρίσουμε 21 χρόνια πίσω, για να δούμε τα πράγματα από την αρχή. Πριν δούμε, όμως, πως έγιναν όλα αυτά, πρώτα θα ρίξουμε μια ματιά στην εποχή του 2031.

                                                            ***

«Θα ληστέψω την πνοή και το κορμί σου»

Μια γυναίκα τριβελίζει στο μυαλό μου,

σαν την βλέπω, φλέγεται το πρόσωπό μου,

μου ‘χει κλέψει την ψυχή και τη καρδιά μου,

θέλω να την σφίξω μες στην αγκαλιά μου.

«Πες μου..σ’ αγαπώ Ελβίρα»

Χορεύουμε αιώνια τανγκό,

όπως γυρίζει η Γη γύρω από τον ήλιο,

εσένα μόνο τόσο αγαπώ,

σ’ έχω για σύντροφο, γλυκό εραστή και φίλο.